మొదటిసారి మా వదిన సావిత్రి మామ్మగారి ఇంటికి తీసుకువెళ్ళింది. గుమ్మంలో ఉండగానే "రా వేణమ్మ!" అన్నారు నాన్న. ఆ రోజు నాకు ఏమీ తెలియలేదు. 30 సంవత్సరాల తర్వాత ఆ మాట గుర్తొస్తే "భగవంతుడు నన్ను పిలిచాడు" అని గుండె పొంగి పోతుంది. కొద్దిరోజుల తరువాత నాన్నగారిని రోజూ చూడాలని ఉండేది. అది భరించలేక రెండు సంవత్సరాలు జిన్నూరులో ఉండాలని అనిపించి నాన్నగారిని అడిగాను. వద్దు నేను హైదరాబాదు వస్తాను అన్నారు. ఆ సంవత్సరం 4,5 సార్లు హైదరాబాద్ వచ్చారు. ఆయన సన్నిధి ఎంత ఇష్టమంటే చెరువు గట్టు మీద నడుస్తూ "ఆ చెరువు ని ఎంత అదృష్టవంతురాలివి? రోజూ నాన్నగారు నిన్ను చూస్తున్నారు!" అని ఆ చెరువు మీద అసూయపడే దాన్ని. ఆ రోజుల్లోనే కొద్దికాలం కర్ణాటక లో ఉన్నాను. అక్కడ సత్సంగంలో పాల్గొనేవారికి మేఘాలని చూపించి, మీరు నాన్నగారికి ఏమైనా చెప్పాలంటే చెప్పుకోండి మేఘాలు అటే వెళుతున్నాయి అనేదాన్ని. ఇది కల్పించడం కాదు అలా అనుభవించే దాన్ని. ఇప్పటికీ నాన్నగారంటే ఇంత ఇష్టము ఎందుకు ఉంది అంటే దానికి కారణం తెలియదు. ఎందుకు ఆయన ఫోల్డ్ లోకి వచ్చానో ఆయనకే తెలియాలి.
కర్ణాటకలో మా ఇంటికి ఒక బాగా పేరు ఉన్న స్వామి వచ్చారు. ధ్యానం నేర్పిస్తాను అన్నారు. 45 నిమిషాలు నేర్పించారు. ధ్యానం చేస్తున్నంత సేపు ఆయన మురళి ఊదారు. చాలా బాగా ఊదారు. తరువాత ధ్యానంలో ఏమనిపించింది? అని అడిగారు. నాకు భగవాన్ అంటే ఇష్టం ఆయనకు సంబంధించిన తలంపులు వచ్చాయి అన్నాను. ధ్యానం వల్ల మాత్రమే తరించాలి అన్నారు. బుద్ధుడు ధ్యానంలోనే తరించాడు అని చెప్పారు. అదేంటి స్వామి! ఏ జీవుడు అయితే పునర్జన్మల కి ప్రయాణం చేస్తున్నాడో వాడిని వాచ్ చేసి చూడు, వాడు ఇప్పుడే లేడని తెలుస్తుంది అని బుద్ధుడు వాచింగ్ కి పెద్దపీట వేశాడు కదా స్వామీ! అన్నాను. నేను చెప్పింది ఆయనకి నచ్చలేదు. భగవాన్ ను "Not at all Maharshi" అన్నారు. నాకు ఏమీ అనిపించలేదు. ఇదంతా లక్ష్మి కి చెప్పాను. లక్ష్మి నాన్నగారితో చెప్పారు. నాన్న గారు నన్ను చాలా తిట్టారు. వాళ్ళతో నీకు వాదన ఎందుకు అని కోప్పడ్డారు. తరువాత ఒక రోజు జిన్నూరు వెళ్ళాను. నాన్నగారు భగవాన్ ని Not at all Maharishi అంటే నీకు ఏమనిపించింది? అని అడిగారు. ఏమి అనిపించలేదు అన్నాను. ఆయన భగవాన్ ని పొగిడితే భగవాన్ కి ఏం వస్తుంది? Not at all Maharishi అంటే ఏం పోతుంది? అని అనిపించింది నాన్నగారూ అన్నాను. ఆయన టీచింగ్ ఎలా ఉంటుందో చెబుతున్నాను. భగవాన్ ని నువ్వు దేవుడు అనుకుంటున్నావు కాబట్టి ఆయనకు ఏం వస్తుంది? ఏం పోతుంది? అని అనుకుంటున్నావు. అలాగే నిన్ను ఎవరైనా ఏమైనా అంటే నీకు ఏమి పోతుంది అని అడిగారు. ఏమి పోదు నాన్నగారూ అన్నాను. అలా నీవు ఉంటే! ఈ సృష్టి అంతా కలిసినా నిన్ను ఏమి చేయలేదు అన్నారు. ఎన్ని జన్మలెత్తినా ఈమాట మరచిపోగలమా? ఆయన ఏ మాట Personal గా చెప్పినా అది నాటుకు పోవాల్సిందే. ఎన్ని వేల మంది కైనా సరే ఎవరికి వారికే "నాన్నగారు నా వారే" అనిపిస్తుంది. అది అంతే.
కర్ణాటకలో బాగా ధనవంతుడు ఒక ఎంపీ గారు ఉన్నారు. ఆయన చాలా శివ భక్తుడు ఎన్నో కోట్లు ఖర్చు పెట్టి యజ్ఞాలు, యాగాలు చేశారు. ఆయన మా అన్నయ్యకి ఫ్రెండ్. ఆయన ఒకసారి ఎవరూ చేయలేని యజ్ఞం చేశాను. ఎప్పుడో భోజరాజు చేశాడు. తరువాత నేనే చేశాను అని చెప్తున్నారు. అదేముందండి! ఆ శివుడు ఇదంతా చేయించుకోవడానికి మీకు ధనం ఇచ్చాడు, చేసే బుద్ధిని ఇచ్చాడు, చేయించుకున్నాడు అంతే కదా! అన్నాను. నీ గురువు ఎవరమ్మా? అన్నారు నాకు ఆ రోజుల్లో నాన్నగారు అంటే చాలు పూనకం వచ్చేసేది. ఒక పదిహేను నిమిషాలు నాన్నగారు తన శిష్యులు అందరనీ దుఃఖం లేని స్థితికి తీసుకెళ్ళడానికి చేస్తున్నదంతా చెప్పాను. అప్పుడు ఆయన నేను మీ గురువుగారి దర్శనం చేసుకుంటాను అని, నువ్వు అంతా శివుడే చేశాడు అంటున్నావు కదా! నేను చేసింది ఏమీ లేదా అని అడిగారు. నేను వెంటనే అవి అన్నీ చేశారు కనుకనే మా గురువుగారిని దర్శించుకుంటున్నారు కదా! ఆ యజ్ఞఫలమే ఇది అన్నాను. అక్కడ ఉన్న వారంతా ఆశ్చర్యులయిపోయారు. మరి నువ్వు ఏం చేసావని ఆయన నీకు దొరికారు? అని అడిగారు. ఇప్పుడు నేను ఏమీ చేయలేదు. ఎన్నో జన్మలలో చేసిన పుణ్యము వలనే నాకు మా గురువు గారు లభించారు అన్నాను. నాన్నగారు అంటే అంత ఇష్టం కలగడానికి ఎంత వెతికినా నాకు కారణం కనబడదు. ఆయన కోసమని నేను చేసినది ఏమిటని ఎన్నోసార్లు వెతుకుతూ ఉంటాను. ఇప్పటికీ నేను చేసిందేమీ కనబడటంలేదు. ఆయన అనుగ్రహానికి పాత్రులం అవటానికి ఆయన ఎవరి నుండైనా ఏదైనా కావాలనుకున్న దాఖలాలు లేవు. నాన్నగారు సబ్జెక్ట్ ను వేలాది మంది భక్తుల రక్తంలో జీర్ణం చేశారు. ఆయనతో నాకున్న అనుబంధం గురించి నేను వ్రాయలేను. ఎందుకంటే, ఆయన గురించి మనం వ్రాయాలనుకున్నా, అది సముద్రంలో నీటిబొట్టు లా అవుతుంది.
ఒకసారి చించినాడ ప్రవచనం ముగిసిన తరువాత నేను నడుచుకొంటూ వెళ్తున్నాను. నాన్నగారు కారుని నా పక్కనే ఆపి నన్ను ఎక్కించుకున్నారు. ఈరోజు మీటింగ్ లో నీకు ఏమి నచ్చింది? అని అడిగారు. “ఎప్పుడూ ఉన్న దాని దృష్టి లో ఉంటే, లేని దాన్ని నువ్వు సాధన చేసి తీసుకోనక్కరలేదు. వాటి అంతట అవే పోతాయి” అని చెప్పారు కదా! అది నాకు నచ్చింది నాన్నగారూ అన్నాను. ముందు సీట్ లో కూర్చున్న ఆయన, వెంటనే వెనుక సీట్ లో కూర్చున్న నా వైపుకు తిరిగి నీకు అది నచ్చిందా! అది అలవాటయితే తేలికైన మార్గం. కావాలంటే నువ్వు దానికి "సుఖ మార్గం" అని పేరు పెట్టుకో అన్నారు. మన స్వరూపం గురించి ఏ మాట విన్నా, ఆలోచించినా ఒక సుఖమార్గం అనే మాట గుర్తుకొస్తుంది.
ఒకసారి అరుణాచలంలో, ఆంధ్ర ఆశ్రమం మేడపైన అందరూ కూర్చున్నాము. ఆరోజు నేను హైదరాబాద్ వెళ్ళవలసి వచ్చింది. అసలు ఇష్టం లేదు ఏడుపు వచ్చేస్తోంది. నాన్నగారి కుర్చీ వెనక కూర్చుని ఏడుస్తున్నాను. సడన్ గా నాన్నగారు వేణమ్మా! ఈ కొండ రాళ్ళ గుట్ట లాగే కనిపిస్తుంది. కానీ నా గురువుకి ఇష్టం కనుక నేను హితవు చేసుకుంటున్నాను అన్నారు. ఆయన ఇష్టం నా ఇష్టంగా నేను చేసుకోవాలని చెప్పటం కోసం ఇంత దిగి రావాలా! (ఇది కేవలం వేణమ్మ గారి మనస్సును చాలార్చటానికి అన్నారు, నాన్నగారికి తెలుసు అరుణాచలేస్వరులు దయ సముద్రులు అని) అని ఇప్పటికీ తలుచుకుంటే చాలు ఆయన అనుగ్రహం టచ్ చేస్తూ ఉంటుంది.
ఒకసారి ఒక కార్యక్రమం నిమిత్తం వైజాగ్ లో నాన్నగారితో పాటు ఒకరి ఇంటికి వెళ్ళాము. అక్కడ కాసేపు కూర్చుని ఇంకా సమయం ఉంది కదా అని, ఆ ఇంటి ఎదురుగా ఉన్నవారి ఇంటికి, నాన్నగారు మమ్మల్ని వీరు మన భక్తులే అని చెప్పి తీసుకువెళ్ళారు. ఆ ఇంట్లో వారందరూ నాన్నగారిని చూసి చాలా ఆనందపడ్డారు. గురువు ప్రేమిస్తాడు, ప్రేమిస్తాడు అంటారు! గురువు ప్రేమించటం కాదు. ప్రేమించకుండా ఉండలేక ప్రేమిస్తాడు అన్నారు నాన్నగారు అప్పుడు . మరల అక్కడనుండి మా బంధువుల ఇంట్లో ఏదో కార్యక్రమం ఉందని నాన్న గారితో కలిసి వారి ఇంటికి వెళ్ళాము. అక్కడ అందరూ కూర్చుని ఉన్నారు. నేను నాన్న గారికి దూరంగా కూర్చున్నాను. వారు నాన్నగారికి పాకం గారెలు పెట్టారు. ఒక గారె తీసి నాన్నగారు చేత్తో పట్టుకుని ఎంతో అందంగా నవ్వుతూ, వేణమ్మా ఇది ఏమిటి? అన్నారు. అంతకు ముందు ప్రవచనంలో మామూలు గారె భగవద్గీత అయితే, పాకం గారి భాగవతం అన్నారు నాన్నగారు. అందువలన పాకం గారి చూపించగానే భాగవతం నాన్నగారూ అన్నాను.
నాకు ఇప్పటికీ చాలా సార్లు అనిపిస్తూ ఉంటుంది. నేను నిజంగా నాన్నగారిని చూశానా? ఆయనతో మాట్లాడే నా? ఆయన నన్ను వేణమ్మా అని పిలిచారా? ఇలాంటి తలంపులు ఎన్నో సార్లు వస్తాయి. ఇవన్నీ నిజమే అని ప్రూవ్ చేయాలనుకుంటున్నారో ఏమో! అందుకే ఆయన తలంపు, ఆయన జ్ఞాపకం, ఇంత ఆనందాన్ని ఇస్తూ, ఇంత పులకింతనిస్తూ "అర్థమయిందా? ఇదంతా నిజమే" అని చెప్తున్నారు. నాన్నగారికి కృతజ్ఞతలు చెప్పుకుందాం అంటే దేనికని చెప్తావు? ఎన్నింటికి అని చెప్తావు? అంటుంది మనసు.
నాన్నగారి మాట:
"మీరందరూ అంటే నాకు చాలా ఇష్టం! ఎందుకంటే, మీ అందరిలోనూ నేనే ఉన్నాను కనుక!"
.
No comments:
Post a Comment